Żyjemy w środowisku – jako osoby zdiagnozowane, tak, jak każdy inny człowiek, mamy blisko siebie rodziców, dzieci, współmałżonków.

Często słyszę od osób, którym pomagam różne historie z ich życia związane właśnie z tym, że nie radzą sobie z regulacją emocji. W takich przypadkach dochodzi do frustracji, a za nią idą niepotrzebne kłótnie, a nawet akty agresji słownej czy w najgorszym wypadku fizycznej.

Z tego powodu właśnie niezmiernie istotne jest to, aby potrafić samodzielnie zapanować nad swoimi uczuciami. Jest to znaczące tak samo dla chorego jak i osób, które znajdują się w jego najbliższym środowisku.

Dotykają nas gniew, niezrozumienie, smutek…. Warto umieć na nie reagować i w odpowiedni sposób informować swoich przyjaciół czy rodzinę o tym, co aktualnie przeżywamy właśnie po to, aby nie dochodziło do niepotrzebnych konfrontacji, które mogą być niedobre w skutkach.

Istnieje wiele sposobów na to, jak poprawić swoje zdolności do regulowania stresu i emocji. Wiele z nich można wykorzystać w codziennym życiu.

Przede wszystkim konieczne jest nauczenie się rozpoznawania sygnałów płynących z naszego organizmu. Mogą one świadczyć o ogromnym stresie, jaki nas dotyka lub o tym, że jesteśmy najnormalniej w świcie przeciążeni emocjonalnie. Trzeba po prostu zwrócić uwagę na swoje ciało, oddech i uczucia. Techniki relaksacyjne takie jak medytacja, joga czy aromaterapia są w tym przypadku ogromnie skuteczne.

Ja osobiście przyznaję się szczerze, że nie stosuję „czystej” medytacji. Dla mnie sztuka wyciszania to spacer, modlitwa, uważne wykonywanie obowiązków domowych podczas, których skupiam się tylko i wyłącznie na jednym zadaniu – jedna sekunda- jedno działanie. I taki właśnie sposób postępowania wprowadza do mojego życia harmonię.

Medytacja będąca praktyką umysłową polegającą na skupieniu uwagi na jednym obiekcie, takim jak oddech, myśli lub dźwięk bez wątpienia może czynić cuda. Wiem o tym doskonale, bo moi przyjaciele stosują ją w swoim życiu na co dzień. Regularne jej praktykowanie znacznie redukuje poziom napięcia organizmu i eliminuje poczucie obawy. Dzieje się tak dlatego, że praktyki medytacyjne pomagają w zredukowaniu poziomu kortyzolu – hormonu stresu, co jest szczególnie ważne dla osób z ChAD, które mają tendencję do nadmiernego jego wydzielania.

Jestem pewna, że tego typu kontemplacja zwiększa także poczucie spokoju i równowagi, co stanowi przecież jeden z najważniejszych celów w leczeniu Choroby Afektywnej Dwubiegunowej. Co więcej, medytacja może pomóc w poprawie jakości snu oraz zwiększeniu odporności organizmu na choroby.

Pamiętajmy o tym, o czym będę przypominać jak głupia- sen jest ogromnie istotny w życiu osób cierpiących na dwubiegunówkę. Należy o niego bardzo dbać. 7-8 godzin to minimum. Można również robić sobie małe drzemki w ciągu dnia- nie zaszkodzi, a pomóc może.

Natomiast dla osób, które chcą zacząć praktykować medytację, istnieje wiele dostępnych opcji. Można skorzystać z różnych aplikacji mobilnych lub stron internetowych, które oferują instrukcje dotyczące tego, jak się skutecznie wyciszać dla początkujących. Warto też zwrócić uwagę na techniki, takie jak mindfulness, które skupiają się na świadomości bieżącego momentu i doświadczaniu tylko i wyłącznie chwili obecnej.

Medytacja to jedna z popularnych technik radzenia sobie ze stresem, ale osoby z ChAD mogą skorzystać z wielu innych narzędzi, takich jak ćwiczenia fizyczne, relaksacja mięśniowa. Relaksacja mięśniowa to technika, która polega na zwiększeniu świadomości ciała i relaksacji mięśni.

Kolejnym krokiem, jaki warto poczynić, jest nauka nie tylko zarządzania swoimi emocjami, ale i również myślami. Można to osiągnąć poprzez różne metody- techniki kognitywne czy terapię behawioralną. To one pomagają w radzeniu sobie z negatywnymi skojarzeniami i dają szansę na zwiększenie świadomości, a co za tym idzie kontroli nad naszymi uczuciami.

Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) i terapia psychodynamiczna to dwa rodzaje terapii, które pomagają w radzeniu sobie ze stresem i trudnościami emocjonalnymi. Pisałam o nich w ostatnim moim artykule.

Ważne jest, aby osoby z ChAD szukały pomocy u wykwalifikowanych specjalistów, którzy wesprą je w znalezieniu odpowiednich technik radzenia sobie ze stresem. Pomogą oni w doborze najlepszych technik i terapii, które odpowiadają indywidualnym potrzebom i preferencjom.

Warto pamiętać również o zdrowym stylu życia. Osoby cierpiące na ChAD powinny dbać o swoją dietę, regularną aktywność fizyczną, co przyczynia się do zmniejszenia objawów choroby i poprawy samopoczucia.

Ćwiczenia fizyczne, takie jak jogging, jazda na rowerze czy pływanie, mogą pomóc w redukcji poziomu stresu oraz poprawie zdrowia fizycznego i psychicznego.

Dla mnie aktywność fizyczna jest niezmiernie istotna.

Ostatnio nieco zaniedbałam ten aspekt swojego życia i widzę różniące. Dlatego właśnie widząc jak bardzo mój organizm potrzebuje codziennej aktywności fizycznej, spacerów i regularnych posiłków mam w planie wrócić do trybu, jaki praktykowałam jeszcze miesiąc temu.

W życiu osób zdiagnozowanych na ChAD najistotniejsze jest dążenie do stanu równowagi. Aby to osiągnąć, moim zdaniem należy: umieć radzić sobie ze swoimi emocjami, być pod opieką specjalisty, który pokaże nam, jak modyfikować swój sposób myślenia, dbać o siebie na poziomie fizycznym- spacery, dieta, sen.

Nie należy oczywiście zapominać o tym, co najważniejsze- czyli o lekach!!!

Dobrego, przeżytego świadomie i w równowadze dnia.

Julka Małecka Praktyk Wyzdrowienia ChAD

Fot.: Couleur